Tijdens de discussie werd duidelijker wat nu precies de verschillen tussen de oude en tegenwoordige methoden zijn. In de zaal was men actief betrokken en nieuwsgierig. Vragen als: " Moeten we onze kinderen opnieuw hoofdrekenen leren volgens de methode van vroeger of toch maar niet?" kwamen naar voren. Er waren bezoekers van verschillende achtergronden waaronder ouders en docenten uit basis- en voortgezet onderwijs.
28 september 2010: Rekenen op school; nog net als vroeger?
Verslag
Tijdens het nuttigen van een heerlijke maaltijd, waar jammergenoeg maar één van de twee sprekers van deze avond aanwezig kon zijn, raakten we alvast geïnspireerd voor de avond die ging komen.
Het jazzduo Wieke ter Weijde en Raoul Wols leidden de avond in. Daarna waren er twee sprekers: de heer Jan van de Craats, wiskundige, en na zijn pensionering bij de KMA te Breda, toch nog altijd 1 dag per week werkzaam aan de UvA en Ronald Keijzer, verbonden aan het Freudenthal instituut (UU) en lector aan de IPABO te Amsterdam. Jan van de Craats verdedigde in zijn presentatie de oude, tot 20 jaar geleden standaard, rekentechniek, welke gebruik maakt van o.a. staartdelingen en breuken. In zijn presentatie ging hij vooral in op een nieuw ontwikkelde rekenmethode die het goede uit het huidige systeem combineert met het oude. Ronald Keijzer verdedigde in zijn presentatie het huidige rekenonderwijs wat uit gaat van realistisch rekenen. Na de pauze, waarin het jazzduo weer hun geluid had laten klinken, werd de discussie geleid door Jos van den Broek die werkzaam is op het gebied van wetenschapscommunicatie aan de Universiteit van Leiden.
Jan van de Craats bracht naar voren dat lessen gericht moeten zijn op herhalen en oefenen en dat maar één onderwerp per les behandeld zou moeten worden. Breuken mogen niet ontbreken en de staartdeling speelt ook een belangrijke rol; hiermee bereik je dat kinderen snelle, directieve en oplossingsgerichte rekenvaardigheden onder de knie krijgen.
Ronald Keijzer benadrukte nogmaals dat de nieuwe methode uit gaat van meer levendigheid en herkenning van situaties in de maatschappij. Zo leren kinderen optellen en aftrekken door verhalende sommen over mensen die in of uit een bus stappen (erbij staat voor plus, eruit voor min). Ook werd het kolomsgewijs rekenen meerdere malen aangehaald. Deze methode is volgens de voorstanders belangrijk om getalsinzicht te ontwikkelen terwijl de tegenstanders het nodeloos ingewikkeld vinden voor kinderen. Ook het schattend rekenen neemt een grote plaats in bij het realistisch rekenen. Hiermee wordt de 'zelfbedenkzaamheid' van kinderen gestimuleerd en wordt een kind voorbereid op rekenen in het dagelijks leven waarbij schatten belangrijk is. Deze en nog meer voorbeelden werden aan de kaak gesteld.
Ronald Keijzer benadrukte nogmaals dat de nieuwe methode uit gaat van meer levendigheid en herkenning van situaties in de maatschappij. Zo leren kinderen optellen en aftrekken door verhalende sommen over mensen die in of uit een bus stappen (erbij staat voor plus, eruit voor min). Ook werd het kolomsgewijs rekenen meerdere malen aangehaald. Deze methode is volgens de voorstanders belangrijk om getalsinzicht te ontwikkelen terwijl de tegenstanders het nodeloos ingewikkeld vinden voor kinderen. Ook het schattend rekenen neemt een grote plaats in bij het realistisch rekenen. Hiermee wordt de 'zelfbedenkzaamheid' van kinderen gestimuleerd en wordt een kind voorbereid op rekenen in het dagelijks leven waarbij schatten belangrijk is. Deze en nog meer voorbeelden werden aan de kaak gesteld.
Leren rekenen blijft een belangrijke kwestie. Hoe?? Daar kan SCL geen antwoord op geven; wij zijn immers onpartijdig! Maar wellicht heeft u tijdens de avond nieuwe inzichten opgedaan......